Miguel Arias Cañete heeft zijn aandelen in de olie-industrie van de hand gedaan. Maar is hij daarmee de aangewezen persoon om EU-commissaris van Klimaatactie en Energie te worden? Ingmar Schumacher ziet weinig reden tot gerustheid.
Een paar dagen geleden stuurde Jean-Claude Juncker, de nieuwe president van de Europese Comissie een mission statement.
‘Beste Miguel […] naar aanleiding van onze recente gesprekken wil ik je vragen om de nieuwe ‘Commissaris voor Klimaatactie en Energie’ te worden […] ik heb een sterk geloof in de potentie van ‘Green Growth’ en ik wil dat de EU de nummer een wordt van de wereld op het gebied van hernieuwbare energie […].’
Over deze afspraak is op dit moment een storm gaande, die kritisch gevolgd en bediscussieerd wordt in het Europees Parlement. Er zijn tegen deze afspraak al meer dan 286.000 handtekeningen verzameld via een online petitie. Waarom?
Cañete en zijn familie financieel betrokken bij oliemaatschappijen
Waarom dit allemaal? Welnu, vanwege zijn belangenverklaring. Cañete heeft aangegeven dat hij aandelen bezit van twee oliemaatschappijen, Petrolifera Ducar en Petrologis Canaris, met een netto waarde van grofweg 326.000 euro. Hoewel hij de aandelen een tijd geleden van de hand heeft gedaan, is er nog bewijs dat zijn vrouw en zijn zwager nog aandeelhouder zijn en dat zijn zoon zelfs in de raad van bestuur zit van een van de oliemaatschappijen. Is dit nou heel erg te noemen?
Welnu, er zijn punten die in zijn voordeel spreken: in zijn vorige functie als Spaanse minister van milieu pleitte Cañete voor ambitieuzere doelstellingen om broeikasgas in de EU te reduceren tot minstens 40% in 2030. En hij speelde ook een actieve rol in voorgaande klimaatbesprekingen in Doha en Warschau. Hij heeft dus wel degelijk zorg en competentie getoond voor klimaatgerelateerde thema’s. Ook heeft hij ervaring opgedaan met politieke milieukwesties. Tussen 2011 en 2014 was hij minister van Landbouw, Voedsel en Milieu in Spanje.
Daarnaast zijn er andere beweringen, voornamelijk over zijn persoonlijke overtuigingen: eerder dit jaar werd een uitspraak bekend van Cañete waarin hij gezegd zou hebben ‘dat het ingewikkeld is om een debat te houden met een vrouw, omdat het tonen van intellectuele superioriteit beschouwd kan worden als sexistisch’. Hoewel een dergelijke houding (helaas) standaard praktijk aan het worden is voor politici wereldwijd, zie hier en hier, zou dit zeker niet verder gesteund moeten worden.
Spaanse statistieken over energie en milieu
Dus, dit gaat een moeilijke keuze worden voor de Europese Commissie. Wat kunnen we verder nog zeggen over zijn mogelijke optreden? Je zou kunnen kijken naar de ontwikkeling van de statistieken betreffende energie en milieu in Spanje gedurende de tijd dat Cañete minister van Landbouw, Voedsel en Milieu was.
Hij had die functie immers voor een periode van drie jaar, grofweg dezelfde periode dat hij zijn functie zal bekleden in de EU. Probleem met het gebruiken van deze data is dat Spanje sinds 2007 in een crisis verkeert, waardoor de statistieken niet kunnen gelden als een ‘normale’ periode. Het is ook waarschijnlijk dat gedurende deze tijd als minister zijn budget minder is geworden. Het is ook moelijk om data, zoals de ontwikkeling van energiegebruik, te vergelijken met andere landen in de EU, vanwege het mildere klimaat in Spanje.
Laten we, met deze voorbehouden in gedachten, eens kijken naar de data van de aandelen van verschillende methodes van elektriciteitsproductie in Spanje, voor de periode 2000 – 2013. De data zijn afkomstig van de BP Statistical Review or World Energy 2014.
Herkomst energie Spanje Bron: BP Statistical Review of World Energy 2014
Energiebeleid in Spanje gedurende Cañetes ministerschap
We kunnen zien dat tot 2010 het aandeel olie dat gebruikt werd om elektriciteit te produceren een bijna continue afname laat zien, maar vanaf 2010 zien we een continu stijgend verbruik. Oh oh, gaan er al alarmbellen rinkelen? Welnu, het was juist gedurende deze periode dat de heer Cañete de minister was van Landbouw, Voedsel en Milieu en aandeelhouder was van deze twee Spaanse oliemaatschappijen die (deels) olie produceren voor de spaanse elektriciteitsproductie. En vergeet niet dat zijn familieleden zich ook ergens hoog in het bestuur van deze maatschappijen bevonden.
Hoewel dit natuurlijk alleen maar een correlatie is, zit er toch een luchtje aan… Een beetje een oud luchtje van verrotting. Laten we eens verder kijken naar wat er gaande is. Het aandeel van kernenergie en waterkracht nam ook af. Dus misschien moest dit ook wel overgenomen worden door de oliemaatschappijen.
Misschien…
Terwijl aan de hand van deze data niet helemaal helder is wat er werkelijk gebeurde en waarom, laat het wel zien dat wanneer een land financiële zorgen heeft, zoals het geval was in Spanje in de tijd dat Cañete minister was van Landbouw, Voedsel en Milieu, dan is het op zijn minst duidelijk dat Cañete niet de oliemaatschappijen heeft tegengehouden. Of dit is uit algemene bezorgdheid of uit eigen winstbejag is onmogelijk om vast te stellen, maar de hoofdles die we hieruit trekken is dat het onwaarschijnlijk lijkt dat we onder de heer Cañete de Green Growth revolutie zullen meemaken die Jean-Claude Juncker van hem verwachtte in zijn mission statement. Tenzij de heer Cañete ons verrast!
Toevoeging: persoonlijke noot Ingmar Schumacher (2 oktober 2014)
Er is nog een persoonlijke noot die ik hier aan toe wil voegen. Volgens mij zou iemand die zo een belangrijke functie kan bekleden persoonlijk geïnspireerd moeten zijn door het onderwerp. Het lijkt bijvoorbeeld ondenkbaar om een EU commissaris voor Economische Groei te hebben die tegelijkertijd een overtuigd communist is. Zo zou het ook wat vreemd lijken om iemand als EU commissaris voor Gezondheid aan te stellen als die persoon de eenzame cowboy heeft gespeeld voor de reclame van Marlboro. Vergelijkenderwijs lijkt het vreemd om iemand EU commissaris van Klimaatactie en Energie te maken terwijl die persoon de olie industrie steunt of op zijn minst daar baat bij heeft. Een geïnspireerde Green Growth innovatie is in dat geval gewoon simpelweg twijfelachtig.
Ik kan gewoon niet geloven dat er geen andere gekwalificeerde mensen te vinden zijn die hun hart en ziel vergeven hebben aan klimaatactie, die het onderwerp van binnen en van buiten kennen en die de volle 100 % van hun energie zouden willen geven om het doel te bereiken dat Juncker stelde. Hoewel, politici die zuiver op de graat zijn, geven misschien de voorkeur aan hun eigen clan aangezien ze daar de situatie van kennen. Dit lijdt volgens mij tot een ietwat ongelukkig beeld van de Europese Commissie en het toont een gebrek aan bereidheid tot innovatie. Als de EU alleen politici en commissarissen kiest die hun leven lang gespendeerd hebben in het politieke veld, en dus vaker van hun politieke en dienstbare posities gewisseld zijn dan van hun pakken, dan is het in mijn ogen uiterst twijfelachtig dat deze inteelt zal leiden tot beleid met serieuze implicaties. Zijn er werkelijk geen deskundigen op dit terrein die hier beter geschikt voor zouden zijn?
GUTER ARTICLE! Stimme in allem zu! MS